Wszyscy będziemy starzy. :)

Wiem, nie myślisz o tym teraz....jesteś młody, tyle lat przed tobą...starość nie jest najlepszym tematem do rozmowy, póki jesteś w pełni sił.

 Przecież to temat tabu...starość jest niemodna...brzydka, śmierdząca, pełna chorób i nie komfortowa. 

Wszyscy udajemy, że nas ten temat kompletnie nie dotyczy.

 Wiecie co? 
  Oni kiedyś też tak myśleli...wszyscy Ci, którzy teraz mają po 70 czy 80 lat.

 Teraz są w jesieni wieku i jakoś trzeba się z tym pogodzić.

 Tym bardziej pogodzić się z tym, że lada chwila trzeba będzie stanąć przed Bogiem, aby zdać egzamin ze swojego życia przed Bogiem. 

 Dlaczego poruszam akurat temat starości ?

   Powodem jest moja dzisiejsza wizyta w Domu Starości w nieopodal położonym mieście.

 Jak wiele tam historii życiowych. Jak wiele smutku, żalu, ale też wdzięczności i chęci kontaktu z drugim człowiekiem.

 Jedni z nich są tutaj z własnego wyboru, jednak zdecydowana większość została wyrwana ze swojego codziennego środowiska i oddana w ręce obcych ludzi.

   W takim miejscu można zobaczyć jak wiele starszych ludzi tęskni za swoimi rodzinami, jak wiele czeka na przyjazd bliskich. 
    Niektórzy z nich nigdy się takich odwiedzin nie doczekają. Wiele z tych krewnych oddaje swoich bliskich, bo jest im tak wygodnie. Pozbywają się problemu...matki i ojcowie takie podziękowanie otrzymują po wielu latach trudu. 

   Są oczywiście też przypadki, że krewni nie mają naprawdę jak opiekować się rodzicami, ale chociaż ich odwiedzają w ośrodkach. To jednak są coraz rzadsze przypadki. 

 Przecież każdy będzie za chwilę stary. 
  Czy chcecie aby Wasze dzieci tak po prostu oddały Was do domu opieki tylko dlatego, że mają taki kaprys i odstawiają Was w inne miejsce jak zużytą rzecz nie mając skrupułów. 

  Na pewno każdy z Was chce na starość spędzić ten nie łatwy czas w swoim domu, wśród swoich rodzinnych pamiątek i ze swoimi dziećmi czy wnukami.

 Starajcie się zrozumieć swoich dziadków. 

Może ich ciała są już zszargane życiem i chorobami, jednak ich dusze są tak samo młode, jak były kiedyś.

 Są tylko bogatsze o wiele życiowych doświadczeń.

 Rozmawiajcie ze swoimi starszymi krewnymi, opiekujcie się nimi, abyście nigdy po ich śmierci nie powiedzieli:

 " nie zdążyłem powiedzieć, że kocham" czy "tak mało poświęciłem/ -am im czasu"
 Pamiętajcie, bądźmy wdzięczni naszym rodzicom i dziadkom za ich życie i trud by nas wychować. 
 Jacy by nie byli na starość. Nikt z nas nie wie na chwilę obecną jaka starość nas czeka i z jaką chorobą przyjdzie się nam zmagać.

  Ten wiersz ks. Jana Twardowskiego powinien stać się naszym mottem przewodnim w tym temacie:

 Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
zostaną po nich buty i telefon głuchy
tylko co nieważne jak krowa się wlecze
najważniejsze tak prędkie że nagle się staje
potem cisza normalna więc całkiem nieznośna
jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy
kiedy myślimy o kimś zostając bez niego


Nie bądź pewny że czas masz bo pewność niepewna
zabiera nam wrażliwość tak jak każde szczęście
przychodzi jednocześnie jak patos i humor
jak dwie namiętności wciąż słabsze od jednej
tak szybko stąd odchodzą jak drozd milkną w lipcu
jak dźwięk trochę niezgrabny lub jak suchy ukłon
żeby widzieć naprawdę zamykają oczy
chociaż większym ryzykiem rodzić się niż umrzeć
kochamy wciąż za mało i stale za późno

Nie pisz o tym zbyt często lecz pisz raz na zawsze
a będziesz tak jak delfin łagodny i mocny

Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
i ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą
i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości
czy pierwsza jest ostatnią czy ostatnia pierwszą


                                                ks. Jan Twardowski

 Pamiętajcie starość jest to też czas na przekazanie młodemu pokoleniu wniosków, które wynieśliśmy ze swojego życia.

 Nigdy na  początku nie słuchamy naszych dziadków, śmiejemy się z ich rad. 

 Jednak ich słowa wbijają się w naszą głowę i dają o sobie znać po wielu, wielu latach, kiedy sami stajemy się dorośli, a codzienność i poczucie odpowiedzialności za inne osoby przeszywa nasze dni.